Η Λίτσα είναι σίγουρα μια τσαχπίνα σαρδελίτσα.
Έχει πολλά ενδιαφέροντα, αλλά βαριέται κι εύκολα.
Είναι έξυπνη και καλή, αλλά είναι και κουτή.
Κι όπως φαίνεται η αντίφαση καλά κρατεί.
Κι όχι μόνο η αντίφαση αλλά καμιά φορά και η υπερβολή.

Η αυτοπεποίθεση ξεπερνά τα όρια και γίνεται έπαρση,
ο δυναμισμός παρόρμηση.
Για αυτό και μπλέκει σε διάφορους μπελάδες.
Ευτυχώς που είναι καλή και στο τέλος πάντα έχει τύχη πολλή.

Ως πότε θα συμβαίνει όμως αυτό;
Αν δε διορθωνόταν κάποια φορά...
Ετσι οι φίλοι της, όταν τη βλέπουν σκεφτική
σπεύδουν να τη βοηθήσουν, με τέχνη και σοφία
το ελάττωμά της να εξαφανίσει στα ά-πα-πατα του βυθού,
χωρίς όμως τη τσαχπινιά της να χάσει.
Πώς θα το κάνει άραγε;