Πολλά έχουν γραφεί για τον "κόσμο" του Παπαδιαμάντη, τον πληθυσμό που απαρτίζει το σύνολο του έργου του. Το βέβαιον είναι, ότι αν και μακριά από ιδανικούς ή εξιδανικευμένους χαρακτήρες, τα πρόσωπα των διηγημάτων του παρόντος τομιδίου, αποτελούν τον κόσμο με την αρχαιοελληνική και τη βιβλική έννοια του όρου, το στολίδι της κοινότητας μέσα στην οποία ζουν. Ο βίος τους βέβαια, πιο πολύ ομοιάζει με "γύρη ανθέων μυστική", καθώς κανένα από τα πρόσωπα που τους περιβάλλουν, δεν αναγνωρίζει, το άρωμα που αναδίδουν, όντες εν ζωή. Η ευωδία που μαρτυρά και σημαίνει τον τόπο της επί γης υπάρξεώς τους, γίνεται αντιληπτή με τις αισθήσεις, μόνο όταν εκείνοι βρίσκονται πλέον δικαιωμένοι και τελειωμένοι.