Το "Ελληνο-λατινικό λεξικό" του Ευστράτιου Δ. Τσακαλώτου, φωτοτυπική ανατύπωση της έκδοσης του 1926, αποτελεί παλιό αλλά δοκιμασμένο φιλολογικό έργο, απαραίτητο για τη σπουδή των λατινικών γραμμάτων. Μεθοδικό, επιστημονικώς άρτιο αλλά και χρηστικό βοήθημα, αποκαλύπτει μέσα από τις λέξεις την πρώτη διαλεκτική αντιμέτρηση ενός ξένου λαού, των Ρωμαίων, με τους Έλληνες. Μαζί μάλιστα με το αντίστοιχο Λατινοελληνικό Λεξικό οδηγεί στη σύλληψη της σχέσης ελληνικού και ρωμαϊκού πολιτισμού, γιατί όπως παρατηρεί ο εκδότης του Οράτιου p. Heinze: "Ανεκτίμητο βοήθημα για τη ρωμαιογνωσία είναι το λατινικό λεξικό, αρκεί να γνωρίζουμε να κάνουμε ορθή χρήση. Αρκεί από τις αντίστοιχες λέξεις να συλλάβουμε τις αντίστοιχες έννοιες ηθικής, θρησκευτικής και πολιτικής ζωής. Οι λέξεις αυτές και οι έννοιες είναι τα πολυτιμότερα μνημεία της πνευματικής ζωής των Ρωμαίων".