Εξετάζοντας την ταξική πάλη και τα χαρακτηριστικά που αυτή λαμβάνει στον 21ο αιώνα, είμαστε υποχρεωμένοι να ξεκινήσουμε από το σημείο που οφείλει να συνιστά την εναρκτήρια πρόταση κάθε πολιτικής ανάλυσης της εποχής μας και αποτελεί τον ζωτικό πυρήνα του ιδιαίτερου-μοναδικού ιστορικού της χαρακτήρα: ότι αυτό που διακυβεύεται στην παγκόσμια κοινωνική σύγκρουση του 21ου αιώνα δεν είναι η ιστορικά μεταβαλλόμενη και αναπτυσσόμενη μορφή της Ανθρώπινης κοινωνίας αλλά η φυσική επιβίωση του ανθρώπινου είδους, δεν είναι η μία ή η άλλη ιστορικά συγκροτημένη μορφή κοινωνικής πραγματικότητας αλλά ο Ανθρώπινος Κόσμος στο σύνολό του, η ίδια δηλαδή η υπόσταση της φυσικής πραγματικότητας. Το Κεφάλαιο στον 21ο αιώνα υπερβαίνει τη φυσική-οντολογική βάση της Ιστορίας που την προσδιορίζει ως μια διαδικασία Αλλοτρίωσης του Ανθρώπινου είδους αλλά ταυτόχρονα και διασφάλισης της φυσικής επιβίωσης και επέκτασής του (έστω κι αν αυτή επιτυγχάνεται δια μέσου κρίσεων και καταστροφών) και μετατρέπεται από ιστορική δύναμη προόδου που υπήρξε όταν εμφανίστηκε και συντήρησης που υπήρξε στη συνέχεια, σε μια καθολική-Παγκόσμια φυσική-οντολογική δύναμη εξόντωσης του Ανθρώπινου Κόσμου.

Ο 21ος αιώνας σημαδεύει τη μετάβαση από τη διαστροφή στην καταστροφή του Ανθρώπου: δίχως τη θεμελιακή αυτή διαπίστωση η επικαιρoπoίηση του επαναστατικού σχεδίου είναι απλά αδύνατη, καθώς ποτέ μέχρι σήμερα το κοινωνικό ζήτημα στη ζώσα αμεσότητά του δεν τέθηκε με αυτούς τους καθολικούς φυσικούς-οντολογικούς όρους, κυριολεκτικά δηλαδή ως ζήτημα ζωής και θανάτου του Ανθρώπινου Κόσμου. Αυτό σημαίνει ότι η Παγκόσμια δυναμική της ταξικής πάλης υψώνεται σ' ένα νέο ανώτερο επίπεδο καθολίκευσης και ότι στο πλαίσιο αυτής της δυναμικής απελευθερώνονται δυνάμεις πολύ μεγαλύτερες από αυτές που μέχρι τώρα έχουμε δει στην Ανθρώπινη Ιστορία, αλλά και πολύ διαφορετικές στη λογική με την οποία εκτυλίσσονται.