Η παρούσα έκδοση αποτελεί το δεύτερο μέρος της γενικότερης επισκόπησης του ξένου ρεπερτορίου στην ελληνική σκηνή κατά το πρώτο μεταπολεμικό διάστημα (1945-1967), αλλά και - από ερευνητική άποψη και καταπώς φιλοδοξεί η ίδια - μια αυτόνομη ανάλυση του εν λόγω αντικειμένου. Το πρώτο μέρος της έκδοσης επέμεινε στην οπτική της πρόσληψης του ξένου ρεπερτορίου την ίδια περίοδο, έχοντας ως άξονα τη λειτουργία και την προσφορά των θιάσων: αντιμετώπισε επομένως τον κάθε θεατρικό οργανισμό, θίασο ή την όποια θεατρική σύμπραξη της εποχής ως την αναγκαία βάση ανάλυσης του θεατρικού γίγνεσθαι για να προχωρήσει στις υποθέσεις και στα συμπεράσματά της. Παρά την επιστημονική αξία αυτής της πρώτης οπτικής (και την αδιαμφισβήτητη πραγματιστική σημασία της), είναι γεγονός ότι δεν υπήρξε ο επίσημος τρόπος με τον οποίο το ελληνικό θέατρο παραδοσιακά αντιμετώπισε το ξένο έργο ή υποδέχτηκε τους συγγραφείς του. Αντίθετα, η πρόσληψη ενός εκάστοτε έργου διαμορφώθηκε και αντιμετωπίστηκε από τους μεταφραστές, τους καλλιτέχνες και τους κριτικούς σχεδόν πάντα με βάση την καταγωγή του συγγραφέα του, αλλά και ως μέρος μιας ευρύτερης δραματουργίας και ενός γενικότερου ορίζοντα προσδοκιών, οι οποίοι συγκροτήθηκαν ιστορικά γύρω από την έννοια της εθνικής δραματουργίας. Όπως πράγματι γίνεται φανερό από τη μελέτη των πηγών της εποχής, το ξένο δραματολόγιο διακρίνεται από τον τύπο και τους κριτικούς σε αγγλικό, αμερικανικό, γαλλικό θέατρο, κ.ο.κ.