Ακούμε ότι για όλα μας τα δεινά φταίνε τα λεφτά. Φταίει η οικονομική κρίση που περνά όλος ο πλανήτης και, φυσικά, η δική μας χώρα. Είναι όμως αυτό αληθές; Δεν είναι η πρώτη φορά που είμαστε φτωχοί. Κατ' ακρίβεια, ο Έλληνας τους τελευταίους αιώνες υπήρξε σχεδόν πάντα κατά βάση φτωχός. Σε εκείνες τις αλλοτινές εποχές φτώχειας όμως, δεν υπήρχε τόσο διάχυτη η αίσθηση του θυμού, του πανικού, του κανιβαλισμού και του φόβου που επικρατεί σήμερα. Μήπως τα πραγματικά αίτια της παρούσας κατάστασης είναι άλλα; Μπορεί άραγε από μόνη της μια κακή οικονομική συγκυρία, έστω και πολύ δύσκολη, να μας φέρει σε αυτό το χάλι; Η έλλειψη του χρήματος από μόνη της μπορεί να φέρει τόσες κοινωνικές αλλαγές, τόση ανομία και τόση δυσλειτουργία;
Η εμβάθυνση στα αληθινά αίτια της κρίσης και της οικονομικής κατάρρευσης μας οδηγεί στη διαπίστωση: το αληθινό υπόβαθρο της κρίσης που διανύουμε είναι η Ηθική κρίση. Μόνο αυτή μπορεί να οδηγήσει σε αυτή την πρωτοφανή αλλοίωση της ανθρώπινης προσωπικότητας, σε αυτόν τον εμπαιγμό των αξιών, σε αυτή την εκμηδένιση του σεβασμού και της αξιοπρέπειας του ανθρώπου. Το κοινωνικό μας δράμα, μέσω της ηθικής και πνευματικής χαλάρωσης, κορυφώνεται επικίνδυνα, διότι οδηγούμαστε σε πλήρη αλλοτρίωση και στον ενδεχόμενο μόνιμο εξοστρακισμό μας από τα όσα μας έδιναν συνοχή και όραμα σε αυτή τη ζωή.