"Μια ύπαιθρο λαχτάρησα. Κάμπο ατελείωτο. ν' αρπάξω ένα σοφό άλογο, να δραπετεύσω ως τη δύση του ήλιου. Να σφίγγω τα γόνατά μου στη ράχη του, να μου επιτρέπει να το οδηγώ. Να φύγω με ταχύτητα μεγάλη, ώσπου να γίνω κουκκίδα σ' ένα τεράστιο πλάνο σινεμασκόπ, αυτό ναι. Να μη με ξαναδεί ποτέ κανείς από κοντά. Να φεύγω, να χαλαρώνω και να επιτρέψω στο μυαλό μου να σκέφτεται. Να μη φοβάται και να αφήσει πια ελεύθερα τα μάτια μου. Χιλιάδες μίλια πιο χαμηλά απ' τον Θεό. Ή μια ανάσα μόνο μακριά Του".

Όταν στα δώδεκα της χρόνια η Άννα, αποφασίζει να κλέψει για πρώτη φορά, από φόβο πως θα ξεπέσουν αυτή κι η μάνα Αλεξάνδρα σε ιδρύματα, αδυνατεί να εκτιμήσει πόσες επιπλοκές θα προκαλέσει μια ζωή, που στήνεται στα ψέματα. Δώδεκα χρόνια αργότερα, εκείνο το άφοβο κορίτσι δείχνει να 'χει στοιχειώσει τα πιο απλά και τα πιο παράτολμά του όνειρα. Για κείνη, και τη φιλότιμη Αλεξάνδρα, που ζει ανυποψίαστη μια φτωχή ζωή, τα αμέτρητα κρυμμένα χρήματα δε δείχνουν ικανά να παίξουν κάποιο ρόλο.

Αποφασισμένες να ζήσουν όπως ονειρεύτηκαν, θα χρειαστεί να χαρτογραφήσουν πολλές φορές απ' την αρχή το μέλλον, για όσα θέλησαν και δε συνέβησαν στην ώρα τους. Πλάι τους, ο επιπόλαιος κι άπιστος Αντώνης, ο γοητευτικός και φιλαλήθης Μάρκος, η επαναστάτρια Ελευθερία και το από μηχανής δαιμόνιο της ζωής τους, η Λαμπρινή. Η γυναίκα που 'χει απορρίψει πρώτη τον εαυτό της και μια νύχτα θα χαθεί εξαφανίζοντας όλα τα έμβια ίχνη της. Ένα απροσδόκητο παιχνίδι αισθημάτων για έξι κύριους παίχτες, που διαχειρίζονται την έννοια του μοιραίου.

Είν' όμως προτιμότερο κάποιες αλήθειες, να παραμένουνε καλά κρυμμένες.