Είναι οι Κόκκινες Νύχτες, είναι τ' αγόρια και τα κορίτσια και οι τρέλες και τα μπαρ που ανήκουν στις Κόκκινες Νύχτες. Είναι ο Άλκης, η Λιάνα, ο Ποιητής, ο Πάνος και η Έλλη, που κάνουν τις νύχτες κόκκινες και καυτές. Είναι οι παράφοροι νεαροί που αγαπούν το ροκ' εν' ρολλ και τα γλυκά κορίτσια, που κάνουν γκριμάτσες αποκρουστικές όταν ακούνε για κοινωνιολογία και ψυχανάλυση, που ισχυρίζονται, με πείσμα παιδικό και υπέροχο, πως ο καλύτερος έλληνας τραγουδιστής είναι ο μακαρίτης Μπάντυ Χόλλυ, που χάθηκαν στην απόγνωση από υπερβολική δόση ευαισθησίας, που την πάτησαν, αλλά την πάτησαν με χάρη και με στυλ ωραίο. Είναι οχτώ Κόκκινες Νύχτες σαν οχτώ πυρωμένες μελωδίες, σαν οχτώ απρόοπτα και πρόστυχα φιλιά. Είναι οχτώ Κόκκινες Νύχτες, που θα 'πρεπε να ήταν αφιερωμένες στο Θάνο, τον Ευγένιο και τη Λου, αλλά αφιερώθηκαν, μ' ένα κόλπο αεροπλανικό, στην αιφνίδια και μαγική εμφάνιση της Άννας.