Κείμενα των: P. Brown, G. Dagron, P. Delooz, P. Geary, A. Greer, U. Kοpf, A.M. Orselli, E. Patlagean, A.I. Pini, A. Prosperi, A. Vauchez

Οι χριστιανικές κοινότητες της ύστερης ρωμαϊκής κοινωνίας παρήγαγαν μια ιδιαίτερη μορφή αυθεντίας που δεν ήταν ούτε ο μάρτυρας ούτε ο προφήτης αλλά ο άγιος· αγροτικός και λαϊκός κατά κύριο λόγο στην Ανατολή, δηλ. τη Συρία, την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο, πιο αριστοκρατικός, βγαλμένος από το εκμαγείο του ρωμαίου patronus στη Ρώμη και τη Δύση, ο άγιος επιβλήθηκε στην ύστερη αρχαιότητα και το Μεσαίωνα, ξεπέρασε τη μεγάλη αμφισβήτηση της Μεταρρύθμισης στον 16ο αιώνα κι εξακολουθεί να είναι οικεία μορφή για όλους σχεδόν τους χριστιανούς. Σε αυτή τη μακρά διαδρομή όμως οι άγιοι δεν ήταν μονοσήμαντα σύμβολα. Οι ιστορικές μελέτες που απαρτίζουν το βιβλίο παρακολουθούν τις κοινωνίες και τους αγίους τους, σε Δύση και Ανατολή, από τον 4ο έως τον 17ο αιώνα βοηθώντας μας να καταλάβουμε την ποικιλία των συμβολικών λειτουργιών που τους ανατέθηκαν.