Η ευαισθησία, όταν εκφράζεται με ποίηση
δεν έχει κανόνες, δεν έχει περιορισμούς ή πρέπει.
Σαν από μόνος του ο λόγος βγαίνει απ' την καρδιά και τον νου,
πότε έμμετρος και ποτέ στίχος ελεύθερος
και φτάνει στο χαρτί σαν κηλίδα.
Κι όσο οι αιτίες και οι αφορμές,
που "πληγώνουν" τον ποιητή, αυξάνονται
τόσο πληθαίνουν κι οι κηλίδες!
Πληθαίνει το σχήμα τους και η δομή τους,
πληθαίνει ο αριθμός και το ύφος τους
και γεμίζει το χαρτί με κηλίδες-ποιήματα.
Κηλίδες με μορφές διάφορες...
κηλίδες έτσι,
κηλίδες κι αλλιώς...