Στην Επιφάνεια της Γης, ύστερα από μάχες που διήρκησαν δεκαετίες, είχε επικρατήσει η φάρα των πολιτικών με τις πελώριες κοιλιές, με επικεφαλής τον Καίσαρα, έναν αχόρταγο βασιλιά που ζούσε με γνώμονα την καλοπέραση. Όλα τα υπόλοιπα κοινωνικά στρώματα είχαν υποδουλωθεί ή είχαν υποχρεωθεί σε κατ’ οίκον περιορισμό με ρητή εντολή να μην αρθρώνουν λόγο. Όποιος έπεφτε σε αυτό το παράπτωμα εν γνώσει των ελεγκτικών μηχανισμών του καθεστώτος (γιατί περί καθεστώτος επρόκειτο), παραπεμπόταν σε δίκες που συχνά κρατούσαν αιώνες καθότι η δικαιοσύνη ήταν από καιρό σε κώμα. Για την αφύπνισή της θα χρειάζονταν υπεράνθρωπες προσπάθειες, οι οποίες με δεδομένη την απουσία των ανθρώπων, γίνονταν αυτομάτως ανέφικτες.