[...] Ο Κοκτώ εμπνέεται από τον αρχαίο μύθο αλλά συγχρόνως προσπαθεί να μείνει πιστός στο πνεύμα του μύθου. Έτσι, ο Οιδίποδας νικά τη Σφίγγα φαινομενικά. Η Σφίγγα μισή άνθρωπος, μισή θεός, είναι συγχρόνως η αδιάλλακτη θεά Νέμεσις και η γυναίκα. Η ερωτευμένη γυναίκα που θέλει να ζήσει κάτω απ' την ανθρώπινη μορφή για να κάνει ευτυχισμένο τον νεαρό Οιδίποδα. Ξέρει πως μετά τη νίκη του Οιδίποδα πρέπει να πέσει νεκρή, όμως αισθάνεται αδύναμη να υπακούσει στις απάνθρωπες διαταγές των θεών· θέλει για μια φορά, να βοηθήσει τον νεαρό θνητό αλλά εκείνος στο τέλος την αψηφά. Η ερωτική θυσία της Σφίγγας σπρώχνει τον Οιδίποδα, μια ώρα αρχύτερα, στην παγίδα που του έχουν στήσει οι ανελέητοι θεοί. Μια πράξη ενάντια στους ουράνιους νόμους βάζει σε ενέργεια την καταχθόνια μηχανή. Το άκαμπτο αυτό σύστημα εκφράζεται με μια μόνο φράση του θεού Άνουβι: "Εμείς έχουμε τους θεούς μας, οι θεοί έχουν τους δικούς τους. Και φτάνουμε έτσι στο άπειρο". [...]