Στο κείμενο αυτό γίνεται μια προσπάθεια να σκιαγραφηθεί η Αποκάλυψη του Ιωάννη μέσα από το πρίσμα της γνωστικής φιλοσοφίας και τελεολογίας και υπό την ερμηνεία του ρομαντισμού.

Οι ρόλοι αλλάζουν πλήρως στη δική μας "αποκάλυψη". Ο Ιωάννης, ο Αδάμ, ο Ιούδας, ο Κάιν και ο Μεφιστοφελής αποτελούν σύμβολα και όχι λογοτεχνικές προσωπικότητες. Σύμβολα που ακμάζουν και παρακμάζουν μέσα στο ολιγοσέλιδο αυτό κείμενο, δίνοντας ώθηση σε μια "άλλη" προσέγγιση του "θείου κειμένου" που έγραψε ο Ιωάννης.

Από την αρχή μέχρι το τέλος κυριαρχεί το ερώτημα τι είναι ο Νόμος και τι πρεσβεύει για τις ζωές των ανθρώπων. Ο Νόμος ως θεϊκή προσταγή ή ως μια Δαμόκλειος σπάθη που αιωρείται σε μια παγκόσμια κοινωνία ενοχής; Ερωτήματα που καλείται να απαντήσει ο ίδιος ο Ιωάννης ως "ο γραφιάς του Μέγα Νομοθέτη".

Μέσα στις λίγες αυτές σελίδες δίνεται μια διαφορετική ερμηνεία της Αποκάλυψης και μια άλλη προσέγγιση του τελικού νοήματος πέρα από αυτό που ήθελε να δώσει ο ίδιος ο Ευαγγελιστής. Το ερώτημα παραμένει: για ποιο Θεό έγραψε την Αποκάλυψη ο Ιωάννης;