Μια από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες του εικοσιένα , μάλιστα ο εξοχώτερος στρατιωτικός ηγέτης, που ελάμπρυνε τον αγώνα εκείνον της ανεξαρτησίας του ελληνικού έθνους με νίκες πολλές και κατορθώματα στρατηγικής ιδιοφυΐας και τέχνης, εστάθηκε ο Γεώργιος Καραϊσκάκης.
Ο Καραϊσκάκης γεννήθηκε το 1780 σε μια σπηλιά κοντά στο Μαυρομάτιο της Καρδίτσας από μία καλόγρια και πατέρας του πιθανολογείται ο αρματωλός του Βάλτου Δήμητριος Καραΐσκος. Συχνά τον έλεγαν χλευαστικά "ο γιος της Καλογριάς".
Παιδί ακόμα, κυνηγημένο, ορφανό κι απροστάτευτο, έμαθε να υπερασπίζει τη ζωή του με τ' άρματα και γρήγορα μαζί με άλλα παιδιά που δεν ήθελαν να ζουν σκλάβοι, βγήκε κλέφτης στα βουνά.
Στο μεγάλο κυνηγητό των κλεφτών από τον Αλήπασα πιάστηκε και ρίχτηκε στα σίδερα στα Γιάννενα, την έδρα του φοβερού πασά. Ο Αλήπασας, που διάλεγε και μάζευε σωματοφύλακές του κι αξιωματούχος του τούς καλύτερους άντρες, όπου τους εύρισκε, κράτησε στην αυλή του και τον Καραϊσκάκη και τον έκαμε υπαξιωματικό.
Στο σχολείο του Αλήπασα , με τους αδιάκοπους πολέμους του κι έπειτα κλέφτης με τον Κατσαντώνη εσπούδασε την τέχνη του πολέμου. Όταν ξέσπασε στο Εικοσιένα ο αγώνας του ελληνικού λαού για την ελευθερία του, ο Καραϊσκάκης καπετάνιος πια ξακουσμένος, εκινήθη κι επολέμησε στη Στερεά κι επρόσφερε τις υπηρεσίες του σε πολλά και ιδίως στο πολιορκημένο Μεσολόγγι.
Η σημαντικότερη δράση του άρχισε όταν του ανέθεσαν την αρχιστρατηγία της Στερεάς εναντίον του Κιουταχή. Οι νίκες του στις μάχες της Δομβρένας, του Διστόμου και του Κερατσινίου έμειναν περίφημες. Την 22 Απριλίου 1827 πληγώθηκε θανάσιμα από άγνωστο βόλι σε μια τυχαία συμπλοκή την παραμονή της μάχης στο Φάληρο. Ο θάνατός του, την επομένη, έριξε σε βαρύ πένθος όλο το αγωνιζόμενο ελληνικό έθνος.