Μ' ένα παλιό βιβλίο στο χέρι, μια γεωγραφία της Καλύμνου του 1913, ταξίδευα καιρό τώρα σε άγνωστες περιοχές του νησιού. Με οδηγούσε σ' άλλες εποχές, σε μονοπάτια άγνωστα. Μήνες τώρα, ξεκλέβοντας χρόνο, βάλθηκα να γνωρίσω την Κάλυμνο του χθες. Ονομασίες ξεχασμένες, γνωστές σε λιγοστούς μόνο γέροντες βοσκούς, γίναν για μένα μέρη γνώριμα και οικεία. Αλινάδες, Τσισμές, Μέσο Βουνό, Πέρα Δάσος.... [...] Γιόμισε το χαρτί με εικόνες θάλασσας και βουνού, μ' ανθρώπους με βλέμμα καθάριο, κατοίκους του νησιού αυτού που δουλεύουν τη θάλασσα και τρυγούν τα καλά της, σφουγγαράδες και ψαράδες. Το κλείστρο της φωτογραφικής μηχανής έκλεισε και σφάλισε μέσα σ' αυτήν την παλιά, μα και την νέα Κάλυμνο, τον τόπο που όλοι όσοι ζήσαμε εδώ έστω και λίγο, αγαπήσαμε. Το νησί των σφουγγαράδων, τον τόπο μου.... (από τον πρόλογο του Στάθη Σακελλαρίου Κλήμη)