Η Ελλάδα ήταν και συνεχίζει να είναι ακόμα μία γεωργική χώρα, της οποίας η οικονομία και η ανάπτυξη στηρίζεται σημαντικά στη γεωργία. Καλλιέργειες όπως το σιτάρι, ο καπνός και το καλαμπόκι αποτέλεσαν από την αρχή του ελληνικού κράτους τη βάση της αγροτικής οικονομίας. Αυτές εξασφάλιζαν σε μεγάλο βαθμό το εισόδημα της αγροτικής οικογένειας ακόμα και σε άγονα, περιθωριακά εδάφη και σε περιοχές όπου δεν μπορούσε άλλη καλλιέργεια να αποδώσει. Αρκετά αργότερα βασική καλλιέργεια έγινε το βαμβάκι, το ρύζι, τα ζαχαρότευτλα και πολλές άλλες. Ήταν όλες αυτές οι καλλιέργειες -και πολλές άλλες- οι οποίες διαμόρφωναν την αγροτική οικονομία της Ελλάδας έως την έναρξη της εφαρμογής της νέας ΚΑΠ.
Στο βιβλίο παρουσιάζεται στην αρχή η στέβια γενικά, η ιστορία της, μετά η βοτανική της ως προς τη μορφολογία, βιολογία και οικολογία της, ο τρόπος καλλιέργειας της στέβιας, δηλαδή όλες με τη σειρά οι απαραίτητες καλλιεργητικές πρακτικές, οι διάφορες ιδιότητες και δοξασίες που αποδίδονται στη στέβια, οι χρήσεις της, η χημεία, χρήσιμα στοιχεία για τις γλυκαντικές ουσίες (στεβιοσίδη και άλλες), η τοξικολογία της στέβιας και των γλυκαντικών ουσιών της καθώς και η οικονομικότητα. Επίσης, γίνεται σύντομη παρουσίαση μερικών άλλων φυσικών και συνθετικών γλυκαντικών ουσιών. Σε κάθε κεφάλαιο η ύλη στηρίζεται στη βιβλιογραφία και κατά περίπτωση συμπληρώνεται με ελληνικά δεδομένα από την έρευνα που έγινε έως τώρα στο Παν/μιο Θεσσαλίας.