Στην Κεφαλλονιά του 16ου αι. και συγκεκριμένα κατά το 1530, γεννιέται στο Βαλεριάνο, ο γιος του Ιάκωβου Φωκά, Ιωάννης- Απόστολος.
...Δεν γνωρίζουμε τουλάχιστον μέχρι σήμερα- πώς πέρασε την παιδική του ηλικία. Ξέρουμε όμως ότι, από μικρός ασχολήθηκε με τη θάλασσα. Οι Ενετοί, τα θεμέλια του κράτους των οποίων ήταν στο υγρό στοιχείο, χρησιμοποιούσαν στα καράβια τους, τους έμπειρους Κεφαλλονίτες ναυτικούς. Υπ΄αυτή την έννοια η ασχολία με τη θάλασσα και το φευγιό από το νησί ήταν η πλέον πρόσφορη λύση για το νεαρό Κεφαλλονίτη: να φύγει με τα πλεούμενα για γνωστά και για άγνωστα λιμάνια, ο πλούτος και η φήμη των οποίων διανθισμένη με υπερβολές, θα είχε σίγουρα διογκώσει την εφηβική του φαντασία και θα είχε ξυπνήσει μέσα του την φλέβα της περιπέτειας...
...Το 1556 και σύμφωνα με τα από τον ίδιο διηγηθέντα στον Lok, βρέθηκε στις Δυτικές Ινδίες. Ήταν περίπου πάνω από 20 χρονών. Από τότε και για συνολικό διάστημα 40 ετών υπηρέτησε στη ναυτική μοίρα του βασιλιά της Ισπανίας, ο οποίος εκτιμώντας τα προσόντα, την εμπειρία και τις γνώσεις του Κεφαλλονίτη, γρήγορα τον προήγαγε - στις 29 Οκτωβρίου του 1561- σε Πλοηγό- Piloto/ Pilot of the Indies-. Το διάστημα αυτό ταξίδευε κυρίως μεταξύ Ισπανίας και Αμερικής.
...Με όπλα του την πίεση από τον αντιβασιλέα -"μήπως και προλάβουν οι Άγγλοι που είχαν ξεχυθεί στις θάλασσες»-, το πείσμα, την επιμονή και την πρόκληση της γεύσης του αγνώστου ξαναξεκίνησε το 1592 από το Ακαπούλκο, με δύο μόνο πλοία, μια μικρή Καραβέλλα και ένα Πινάτς(ε), πιο ευπειθείς, πιο τολμηρούς και πιο έμπειρους ναύτες, για την ανακάλυψη και εξερεύνηση «τής προς βορράν διόδου μεταξύ του Ειρηνικού και του Ατλαντικού". Περιέπλευσε το Μεξικό από την δυτική πλευρά του, τις παράκτιες οροσειρές της Καλιφόρνια, και τόλμησε την είσοδο σε ένα βορειοανατολικό άνοιγμα της γης. Είκοσι μέρες ταξίδεψε στην άγνωστη τούτη δίοδο που βρισκόταν σύμφωνα με τον Lok- μεταξύ του 47ου και του 48ου βαθμού πλάτους και που άλλοτε στένευε και άλλοτε φάρδαινε, όντας όμως παντού διάσπαρτη από νησίδες.
...Η αλληλογραφία συνεχίστηκε για 6 χρόνια. Ο Lok τον αποκαλεί : "Magnificent Senor Captain Juan De Fuca, Pilot of the Indies, Dear friend in Zefalonia". "Very honored Sir" : με ημερομηνία 1 Ιουλίου 1596, και μετά ο Φωκάς του απαντά- "De Ceffalonia"- στις 16 Νοεμβρίου 1596. Ακολουθούν και άλλα γράμματα, το 1597, το 1598 μέχρι το 1602 και όλα έχουν σαν θέμα την εξεύρεση κεφαλαίων. Και όταν τελικά βρίσκονται τα χρήματα, ο Lok πηγαίνει στη Ζάκυνθο και ειδοποιεί τον Φωκά να τον συναντήσει για να φύγουν μαζί για την Αγγλία. Ο θάνατος όμως πρόλαβε και συνάντησε τον Κεφαλλονίτη ναυσιπλόο, πριν τον συναντήσουν οι χαρούμενες ειδήσεις του πιστού του φίλου Michael Lok...
...Η δικαίωση ήλθε σε περισσότερο από έναν αιώνα μετά το θάνατό του, δηλαδή το 1725. Και δεν αποτελούσε πρόταση ούτε των Ισπανών -που χρόνια καρτερούσε ο Φωκάς-, ούτε των Άγγλων, αλλά ούτε και της δικής του ράτσας. Η πρόταση έγινε από τη Ρωσική Ακαδημία Επιστημών! Η Ρωσία τότε ενεπλάκη γιατί, ολόκληρη η περιοχή- σημερινά σύνορα Καναδά Αλάσκας και Δυτικής Αμερικής- ήταν διαφιλονικούμενη ζώνη από αυτούς και από τους Ισπανούς. Έτσι, τιμώντας τον Κεφαλλονίτη θαλασσοπόρο η Ακαδημία έδωσε το όνομά του στο Στενό που χωρίζει το Βανκούβερ από την απέναντι ηπειρωτική ακτή της σημερινής Πολιτείας της Ουάσιγκτον: "Στενό Χουάν ντε Φούκα" (Juan de Fuca Strait)...