Ειτε με μηχανές είτε χωρίς αυτές οι μηχανόβιοι του Τζο Μπαρ Τιμ θα ονειρεύονται κόντρες, έστω και πάνω σε καρέκλες ή θα δανείζονται το εργαλείο του κολλητού για να νιώσουν λίγο απο το μαστίγιο της ταχύτητας στα πλαινά του μπουφάν τους. Και όσο για την εξοχή, αυτή θα είναι πάντα το αγαπημένο πεδίο δράσης του ατίθασου γκαζιού, μακριά από τα μάτια της άπονης τροχαίας και ενός χωρίς συναισθήματα ραντάρ. Ετσι κάτι μεταξύ ορειβασίας, γκρεμοτσακίσματος ή εξίσωσης της ταχύτητας του φωτός, τα παλληκάρια πάνω στα μηχανάκια γεύονται την απόλυτη κόντρα...