Ο Jan Svankmajer, παρά το εύρος και την αναμφισβήτητη αξία του έργου του, ήταν ως τώρα εντελώς άγνωστος στην Ελλάδα. Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, διοργανώνοντας φέτος, στο παίσιο του προγράμματος "Independence Days", ένα μεγάλο αναδρομικό αφιέρωμα στον σπουδαίο Τσέχο δημιουργό, έρχεται να καλύψει αυτό το κενό, φέρνοντας για πρώτη φορά το ελληνικό κοινό σε επαφή με τον υπερρεαλιστικό, μαγικό κόσμο του Svankmajer. Όταν πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματογράφο, το 1964, ο τριαντάχρονος τότε Svankmajer είχε ήδη ενστερνιστεί τον υπερρεαλισμό, και είχε θητεύσει σε μορφές θεάτρου που στηρίζονταν στη σύμμειξη των εκφραστικών μέσων και στη δημιουργία ψευδαισθητικών εντυπώσεων, εμπειρίες που αποδείχτηκαν πολύτιμες στην υλοποίηση των προσωπικών οραμάτων του, τα οποία έμελλε να αποτυπωθούν σε μια σειρά ταινιών, στις οποίες αποκαλύπτεται μια κυριολεκτικά οργιώδης φαντασία, μια εντυπωσιακή εικαστική αίσθηση και μια εκπληκτική δεινότητα στη χρήση, το συνταίριασμα και τη δημιουργική αξιοποίηση ποικίλων εκφραστικών δυνατοτήτων, σε ένα ενιαίο, αισθητικά και νοηματικά, σύνολο. Στον κινηματογραφικό κόσμο του Svankmajer άψυχα αντικείμενα "ζωντανεύουν" και πραγματικοί άνθρωποι μεταβάλλονται σε άψυχα ρομπότ, το οικείο γίνεται άψυχο και απειλητικό, η ίδια η φύση συντίθεται και αποσυντίθεται. [...]

(από το προλογικό σημείωμα της Δέποινας Μουζάκη, με τίτλο "Η μαγική γραφή του Svankmajer")