Μια προσπάθεια αναζήτησης απαντημάτων σε διαχρονικά καίρια ερωτήματα υπαρξιακής φύσεως και μεταφυσικού προβληματισμού. Η αφορμή για τη συγγραφή του βιβλίου ήταν ένας διάλογος του συγγραφέα με τον 18χρονο γιό του, μετά την αμφισβήτηση της ύπαρξης του Θεού από τον καθηγητή της φυσικής στο σχολείο του.
Στην αρχαϊκή εποχή, ο άνθρωπος ωθούμενος προφανώς από τα αισθήματα τόσο του φόβου, όσο και του θαυμασμού τοποθέτησε στη θέση της πρώτης αρχής τα στοιχεία της φύσης, τα οποία και θεοποίησε προσδίδοντας σ' αυτά υπερφυσικές ιδιότητες, το δε θρησκευτικό συναίσθημα τον συνοδεύει από την αυγή της ανθρωπότητας ίσαμε σήμερα, αφού στιγμή δεν έπαυσε σε όλη την ιστορική του διαδρομή να αναρωτιέται αν η ζωή του έχει κάποιο άλλο νόημα (αιτία και σκοπό) ξεχωριστό από αυτό της ζωής και της ύπαρξης των άλλων οργανικών όντων.
Η αναζήτηση απάντησης σ' αυτό το ερώτημα ήταν και είναι πάντα συναρτημένη με την ποιότητα της ζωής του ατόμου, την επιστημονική γνώση, αλλά κυρίως με την έμφυτη τάση για την αναζήτηση της αλήθειας που προνομιακά υπάρχει μόνον στον άνθρωπο. Το επόμενο δε ερώτημα που γεννιέται σ' αυτή την πορεία αναζήτησης είναι: Αν η ίδια η ζωή δεν είναι σκοπός, αλλά το μέσο για να πραγματοποιηθεί ένας σκοπός, τότε ο σκοπός αυτός ποιος θα μπορούσε να είναι;