Ο 14ος αιώνας, και κυρίως το δεύτερο μισό του, είναι από τις πιο πολυτάραχες εποχές στην ιστορία της Βενετοκρατούμενης Κρήτης, αλλά και από τις πιο σκοτεινές· εποχή αιματηρών επαναστάσεων και ζωηρών θρησκευτικών διενέξεων, αλλά και μαζί μιας ίσως όχι τόσο σημαντικής, αλλά ωστόσο ενδιαφέρουσας και άξιας να μελετηθεί περισσότερο, πνευματικής ζωής. Ένας από τους εκπροσώπους της πνευματικής αυτής ζωής, από τους σπουδαιότερους, είναι και ο Ιωσήφ Φιλάγρης ή Φιλάγριος, που η προσωπικότητά του παρέμενε σχεδόν άγνωστη μέχρι σήμερα, ακόμη και στους ειδικούς μελετητές της κρητικής ιστορίας.

[...] Τα πορίσματα της έρευνας τα κατατάσσω σε δύο μέρη (Α και Β΄) χωρισμένα σε κεφάλαια· στο Α΄ μέρος μελετώ ό,τι έχει σχέση με την ζωή του Φιλάγρη, την θέση του στην κρητική κοινωνία της εποχής, την στάση το απέναντι στο Βυζάντιο, τις σχέσεις του με τον Άνθιμο, τον Βρυέννιο, τον Κυδώνη και τον Καλέκα, όπως και την στάση του απέναντι στους Βενετούς στα δύσκολα για την Κρήτη, και το Βυζάντιο, χρόνια του τέλους του 14ου αιώνα. Στο Β΄μέρος περιγράφω λεπτομερώς τον κώδικα αρ. 30 της Bibliotheca Angelica, όπως και τον κώδικα Burney αρ. 50, κώδικες αυτόγραφοι του Φιλάργη, και μελετώ το έργο του συζητώντας όλα τα σχετικά προβλήματα, χρονολόγησης του έργου, τόπου συγγραφής, γνησιότητας κ.ά. Στο τέλος προσθέτω παράρτημα, όπου δίδω διάφορους πίνακες, κυρίως συσχετικούς άλλων συγγραφέων, που χρησιμοποιεί ο Φιλάργης, και επίσης ευρετήρια χειρογράφων, κυρίων ονομάτων, όρων και πραγμάτων. [...]

(από τον πρόλογο του συγγραφέα)