Μετά τις Ιστορίες που τις είπε ο Πόλεμος, η Θάλασσα και ο Δρόμος, έχουμε έναν αφηγητή που εκτός από πανάρχαιος είναι και επίκαιρος: την Αγορά. Η Αγορά, βέβαια, όχι μόνο ως χώρος οικονομικών σχέσεων. Η αρχαία ελληνική ΑΓΟΡΑ ήταν κυρίως τόπος συνάντησης όλων με όλους. Ήταν η καρδιά της πόλης, η καρδιά της ζωής. Ήταν το μέρος όπου συνέβαιναν τα πάντα. Εκεί μαζεύονταν όσοι ήθελαν να ζήσουν σε «κοινωνία ανθρώπων», όσοι διαδραμάτιζαν κάποιο ρόλο στα κοινά, όσοι ενδιαφέρονταν για δουλειές, πολέμους, ταξίδια. Εκεί τελικά πήγαινε όποιος είχε κάτι να πει – κι όποιος ήθελε κάτι ν’ ακούσει: νομοθέτες και στρατιώτες, έμποροι και τεχνίτες, ρήτορες και φιλόσοφοι, παραμυθάδες και μαντατοφόροι. Η αρχαία ελληνική Αγορά, λοιπόν, ήταν ένα μέρος που βούιζε από ΛΟΓΙΑ, αληθινά και ψεύτικα, επίσημα, βαθυστόχαστα, επικίνδυνα, πολεμικά, ιερά, πλούσια, πικρά και γλυκά. Λόγια κάθε λογής. Γιατί εκεί πήγαιναν όλοι όσοι δεν ήθελαν να είναι ιδιώτες. Όσοι ήθελαν να είναι πολίτες.