Ο "καταραμένος Αίσωπος" ξαναχτυπά!
Φτιαγμένος, θαρρείς, από κάποια χαμένη αντι-ύλη του Αισώπου, ο διαβολικός αυτός παραμυθάς του 19ου αιώνα αλέθει ξανά στον συγγραφικό του μύλο τον θάνατο και την εκδίκηση, την απληστία και τη ματαιοδοξία, την αφέλεια και την πίστη, και μας παραδίδει ένα αιρετικό ανάγνωσμα γεμάτο καταραμένα διδάγματα για τις ανθρώπινες αδυναμίες και τα θανάσιμα αμαρτήματα.
Από τους "Μύθους του Ζαμπρί" (1874) στις "Ιστορίες για αραχνιασμένα κρανία" (2006)
Μεταξύ 1872 και 1875 ο Άμπροουζ Μπηρς ζει στο Λονδίνο και εργάζεται στην εβδομαδιαία περιοδική επιθεώρηση London Fun.
Γράφει μια στήλη, στην οποία, όπως διαδίδει, φιλοξενεί τους μύθους κάποιου Πέρση σοφού ονόματι Ζαμπρί. Τιτλοφορεί έτσι τις παραβολές του «The Fables of Zambri» και ο ίδιος καμώνεται απλώς τον ταπεινό μεταφραστή, υπογράφοντας με το ψευδώνυμο Dod Grile.
Το απαιτητικό βρετανικό κοινό υποδέχεται με θέρμη τους μύθους και αρχίζει ν' απολαμβάνει το σατανικό χιούμορ του συγγραφέα. Τα εν λόγω δημοσιεύματα θα γίνουν τελικά η πρώτη ύλη για το "Cobwebs From An Empty Skull" (Ιστοί αράχνης από μια νεκροκεφαλή), βιβλίο το οποίο εκδόθηκε πρώτη φορά το 1874, στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη παράλληλα. Ήταν το βιβλίο που καθιέρωσε τον Μπηρς ως "Bitter (πικρόχολο) Bierce".
Η ελληνική έκδοση αποτελεί μέρος του βιβλίου εκείνου, είναι όμως εμπλουτισμένη με σημειώσεις και χρήσιμο ευρετήριο εννοιών.
Και τι δεν σκαρώνει ο Μπηρς για να στήσει τις σκοτεινές του ιστορίες: Άψυχα αντικείμενα που άλλοτε σπάνε ξαφνικά τη σιωπή τους κι άλλοτε παραμένουν βουβά στοιχεία διάφορων κωμικοτραγικών καταστάσεων, ανατρεπτικά φλεγματικούς διαλόγους μεταξύ ανθρώπων και θηλαστικών, αναπάντεχες καταστάσεις ανάμεσα σε ερπετά, πτηνά και άλλα εξέχοντα μέλη της ιχθυοπανίδας.
Ο συνεκτικός ιστός των ιστοριών αυτών -ισχνός πλην επικίνδυνος σαν της αράχνης- ξεκινά από το μυαλό του Μπηρς και ενώνει την κυνική φιλοσοφία με τα καθημερινά πάθη των ανθρώπων.