Από τους μεγαλύτερους Αμερικανούς συγγραφείς των αρχών του περασμένου αιώνα, ο Τζακ Λόντον συνδύασε με μεγάλη επιτυχία το γράψιμο με τα ταξίδια. Τα τρία διηγήματα της συλλογής («Ο Τσίναγκο», «Το σπίτι του Μαπούι», «Το δόντι της φάλαινας») προέκυψαν από τα ταξίδια του στον νότιο Ειρηνικό, αλλά στα κείμενα αυτά δε συναντάται κανένας εξωτισμός, κανένα ειδύλλιο. Ιθαγενείς, ιεραπόστολοι, άποικοι, έμποροι, διακινούμενοι εργάτες, ψαράδες μαργαριταριών και στασιαστές από φαλαινοθηρικά συνθέτουν τις μικρές κοινωνίες της γαλλοκρατούμενης Ταϊτής και των νησιών Φίτζι που περιγράφονται. Τα θέματα των διηγημάτων, που συνδυάζουν τη λυρική διάθεση με τον ρωμαλέο ρεαλισμό, περιλαμβάνουν τον παραλογισμό της αυταρχικής εξουσίας, την ανθρώπινη απληστία και τη σύγκρουση των τοπικών πολιτισμών με αυτόν των αποικιοκρατών.