Όταν κατέβεις τις σκάλες του ξενοδοχείου κοντά στην πλατεία Βαρδαρίου, ο ρεσεψιονίστ ξέρει καλά πόσο άστατη ήταν η νύχτα σου. Το δε θηλυκό πρόσωπο φεύγει... διακριτικά, πάντα λίγο νωρίτερα.
Έτσι και εγώ εκείνο το βράδυ ήρθα για μια τέτοια αμαρτωλή βραδιά προκειμένου να ξεφύγω από την καθημερινότητα ενός γάμου που με πνίγει. Η Κάτια η γυναίκα μου είχε πάει να δει τη μάνα της στην Αμαλιάδα και εγώ έμεινα μόνος με σκοπό να το γλεντήσω λιγάκι. Ο αδελφικός μου φίλος, ο Θύμιος, μου είπε για κάτι Ρωσιδούλες που είναι μπουκιά και συχώριο.
"Άσε, ρε Θύμιο. Δεν είμαι εγώ για τέτοια".