Ο δεύτερος τόμος της "Ιστορίας του νέου ελληνικού Θεάτρου" ξεκινά από το 1908 και παρακολουθεί την εξέλιξη της θεατρικής τέχνης στην Ελλάδα τις πρώτες δεκαετίες του αιώνα. Σκιαγραφούνται δημιουργοί όπως ο Νίκος Καζαντζάκης, ο Παύλος Νιρβάνας, ο Σπύρος Μελάς, ο Παντελής Χορν, ο Γρηγόριος Ξενόπουλος και ο Θεόδωρος Συναδινός. Με αφορμή την προσωπικότητα του Θωμά Οικονόμου, ο συγγραφέας ανατρέχει στο χρονικό της ίδρυσης του «Βασιλικού Θεάτρου», εξετάζοντας παράλληλα και τη σύσταση της «Νέας Σκηνής» του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου. Η αναδρομή αυτή συμπληρώνει το αντίστοιχο υλικό του πρώτου τόμου και περιγράφει φαινόμενα της ελληνικής θεατρικής και πνευματικής ζωής, όπως το κίνημα του συμβολισμού, η μεταφορά ηρώων της πεζογραφίας στο θέατρο και η καλλιτεχνική κυριαρχία των δύο μεγάλων πρωταγωνιστριών: της Μαρίκας Κοτοπούλη και της Κυβέλης.

Ο δεύτερος τόμος που γράφτηκε από τον Γιάννη Σιδέρη στις αρχές της δεκαετίας του ’60 εκδίδεται για πρώτη φορά από το χειρόγραφο που φυλασσόταν στο αρχείο του Κέντρου Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου - Θεατρικό Μουσείο, και οι φωτογραφίες που δημοσιεύονται εδώ προέρχονται από τις συλλογές του.