Στο βιβλίο του ο συγγραφεύς περιγράφει την γένεση και την εξέλιξη της ινδικής σκέψεως σε μια περίοδο που εκτείνεται από το1500 π.Χ. ως τα σήμερα. Σκέφθηκε ότι εκείνο που έχουν περισσότερο ανάγκη οι ενδιαφερόμενοι για το θέμα, Έλληνες αναγνώστες, είναι ένα ευρύ διάγραμμα της ινδικής φιλοσοφίας που να χρησιμεύη σα σύστημα συντεταγμένων και όργανο προσανατολισμού. Χωρίς αυτό είναι δύσκολη, αν μη αδύνατη, η κατανόηση έργων πάνω σε πιο ειδικευμένα θέματα.

Ο συγγραφεύς όμως δεν θέλησε να περιορισθή σ' αυτό τον αντικειμενικό σκοπό. Επεδίωξε, ανάμεσα στην κατάταξη εννοιών και ιστορικών περιόδων, να ερμηνεύση το βαθύτερο πνευματικό μήνυμα της Ινδίας. Εκεί όπου ήταν τούτο δυνατό, για να το καταστήση πιο εύληπτο, προσέφυγε σε αντιπαραβολές και συγκρίσεις με ανάλογες αρχαίες ελληνικές ή δυτικο-ευρωπαϊκές φιλοσοφικές και επιστημονικές αντιλήψεις. Θεώρησε ότι ο αμοιβαίος φωτισμός θα συντελούσε στην ανετώτερη αφομοίωση του κειμένου από τον αναγνώστη. Θα έδιδε επίσης την ευκαιρία, ιδιαίτερα στους νεώτερους, να νοιώσουν καλλίτερα ποια ήταν η βασικώτερη συμβολή των αρχαίων προγόνων μας στην εξέλιξη της ανθρώπινης σκέψεως και γιατί ο κόσμος όλος θεωρεί ότι στη χώρα μας για πρώτη φορά χειραφετήθηκε ο ανθρώπινος νους. Ταυτόχρονα όμως, η σύγκριση θα βοηθούσε τον αναγνώστη να καταλάβη γιατί τα τελευταία χρόνια θεωρείται απαραίτητη η υιοθέτηση πολλών από τις βασικές αντιλήψεις του Ινδικού στοχασμού και γιατί αυξήθηκε το ενδιαφέρον προς αυτόν. [...]