Η αρχαιοελληνική θρησκεία είχε αντικείμενο λατρείας τους Θεούς και τους Δαίμονες που ήταν ταυτόσημοι. Παράλληλα όμως άγνωστο από πότε υπήρχε και η λατρεία των Ηρώων, η οποία αναδιοργανώθηκε την εποχή του Δράκοντα. Έκτοτε με τις ευλογίες του Δελφικού μαντείου η Ηρωολατρεία γνώρισε πολύ πλατιά διάδοση. Δεν υπήρχε πόλη ή χωριό ή συντεχνία που να μην έχει τον προστάτη Ήρωά της. Γύρω τους πλέκεται ένα τεράστιο δίκτυ μύθων και διάχυτη είναι η λαϊκή πίστη ότι οι Ήρωες είναι αρωγοί των ανθρώπων. Και είναι τόσο μεγάλη η λαϊκή πίστη ώστε όπως λέει ο Ηρόδοτος οι ευσεβείς, απέδωσαν σ' αυτούς τη νίκη τους κατά των βαρβάρων και οι μάγοι των Περσών έκαναν σπονδή στους Ήρωες που ήταν θαμμένοι στην Τροία. Η επικράτηση του Χριστιανισμού σήμανε θεωρητικά και το τέλος της Ηρωολατρείας. Λέμε θεωρητικά γιατί στην πραγματικότητα ο Χριστιανισμός στη θέση της τοποθέτησε την Αγιολατρεία και με την πάροδο του χρόνου μάλιστα αποδόθηκαν στους Αγίους όλες οι εξουσίες και οι ιδιότητες που είχαν οι προκάτοχοί τους. Έτσι η λατρεία των Ηρώων επιζεί ως την εποχή μας.