Σε ολόκληρη την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, και δη, στην Ελληνική Μυθολογία, και ακόμη ειδικότερα στους Άθλους του Ηρακλέους, η προσέγγισης ΔΕΝ μπορεί να γίνει από μία μόνο "οπτική γωνία", δηλαδή σε ένα μόνο επίπεδο. Ο κάθε Άθλος έχει τρία διαφορετικά επίπεδα. Το πρώτο, το πλέον επιδερμικό, αφορά την Ιστορία, δηλαδή, τις πτυχές της Ιστορίας που φθάνουν σε εμάς ως ψήγματα με κεκαλυμμένα στοιχεία. Το δεύτερο επίπεδο, που είναι και ανώτερο, αφορά τις Φιλοσοφικές προεκτάσεις μέσω των Συμβολισμών, και το τρίτο επίπεδο, το πλέον εσώτερο, είναι το απολύτως Μυητικό. Αυτό, μπορεί να θεωρηθεί και ως φυσικό επακόλουθο, διότι όλοι οι Συγγραφείς που μας παραθέτουν την εξιστόρηση αυτών των Άθλων, υπήρξαν και οι πλέον γνωστοί Μύστες.

Η ανάπτυξις του κάθε ενός Άθλου, (όπου ο καθένας τους αποτελεί και ξεχωριστό κεφάλαιο), γίνεται χωρίς ίχνος αυθαιρεσίας, αφού βασίζεται στα σωζόμενα κείμενα.

Και μάλιστα, στο τέλος κάθε κεφαλαίου (Άθλοι) αναφέρεται και η αντίστοιχη βιβλιογραφία. Προκειμένου δε, για την απόλυτη τεκμηρίωση, σε κάθε κεφάλαιο ο αναγνώστης μπορεί να βλέπει το αντίστοιχο κείμενο ΚΑΙ στο πρωτότυπο (δηλαδή, το σχετικό απόσπασμα του Αρχαίου κειμένου) ΚΑΙ στην Νεοελληνική απόδοση.

Σε ολόκληρο το βιβλίο, προβάλλονται τα ονόματα των συγγραφέων που μας παραθέτουν τους Άθλους, τεκμηριώνοντας έτσι, ότι σε καμμία περίπτωση ΔΕΝ πρόκειται για "παραμυθάκια" όπως μας έχουν μάθει, αλλά για πτυχές άγνωστες, με τεράστιο ενδιαφέρον, που ως Έλληνες έχουμε ΚΑΙ δικαίωμα ΚΑΙ χρέος να γνωρίζουμε.

Μετά τις αναλύσεις, ως επίλογος, εκτίθεται ο πλήρης κατάλογος με όλα τα εκθέματα (αγάλματα, ανάγλυφα, αγγεία, αμφορείς κ.λ.π.) που έχουν ως θέμα τον Ηρακλή, και οι ξένοι μας τα έχουν κλέψει και τα εκθέτουν στα Μουσεία τους. Δηλαδή, ο αναγνώστης πληροφορείται την πλήρη περιγραφή του κάθε κλεμμένου εκθέματος, με το κράτος και το όνομα του Μουσείου στο οποίο εκτίθεται.

Παντελής Κοντογιάννης