Το "Ημερολόγιο του πολέμου των χοίρων" περιγράφει, μέρα με τη μέρα, μια εβδομάδα ανελέητου ανθρωποκυνηγητού στις γειτονιές του Μπουένος Άιρες. Θύματα του διωγμού οι ηλικιωμένοι και θύτες οι νέοι, οπαδοί ενός φανταστικού εξτρεμιστικού νεολαιίστικου κινήματος. Στη διάρκεια αυτής της εβδομάδας, οι ήρωες -μια παρέα συνταξιούχων, που αυτοαποκαλούνται "τα παιδιά"- ζουν τη μιζέρια του τρόμου και της αγωνίας, αισθάνονται εξευτελιστικά αδύναμοι, αλλά συγχρόνως δείχνουν μια γενναιότητα, γεμάτη ασυμβίβαστη αξιοπρέπεια και ανθρωπιά. Όπως λέει ο Ισίδρο Βιδάλ, ο πρωταγωνιστής του "Ημερολογίου": "...κάθε άνθρωπος στην ιδιωτική του ζωή είναι αποκρουστικά αδύναμος, αλλά επειδή είναι υποχρεωμένος να συμβιβαστεί με τη ζωή και το θάνατο, είναι ταυτόχρονα και γενναίος".

Οι εμπειρίες του Casares από τη μοίρα των λαών της Λατινικής Αμερικής εμπνέουν μια ιστορία εφιαλτική. Η δράση των διαβόητων "αποσπασμάτων θανάτου" στην Αργεντινή, μια δεκαετία μετά την έκδοση του "Ημερολογίου", κάνουν το βιβλίο προφητικό.

Ωστόσο το βιβλίο δεν είναι απαισιόδοξο. Το χιούμορ και η ανθρώπινη ζεστασιά που αποπνέει το μετατρέπουν σ' ένα μήνυμα αισιοδοξίας και θριάμβου της ζωής και του έρωτα ενάντια στις δυνάμεις της φθοράς και του θανάτου.