Ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης γεννήθηκε στην Κέρκυρα, καταγόμενος από αριστοκρατική οικογένεια, και ευτύχισε να λάβει εξαιρετική μόρφωση, ενώ στο διάβα της ζωής του κατόρθωσε να πλουτίσει την εμπειρία του με διαβάσματα και ταξίδια.

Στην Γερμανία συνδέθηκε με τον Κώστα Χατζόπουλο και ασπάστηκε τις σοσιαλιστικές θεωρίες. Ιδιαίτερα καλλιεργημένος ο Θεοτόκης γνώριζε αρχαία ελληνικά, λατινικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά, αγγλικά και σανσκριτικά, γεγονός που του επέτρεψε να γνωρίσει σε βάθος πολλά έργα της ξένης λογοτεχνίας μελετώντας τα απευθείας από το πρωτότυπο. Το έργο του έχει κοινωνικές προεκτάσεις και συνεχίζοντας την παράδοση της ηθογραφίας θα την προσπεράσει σταδιακά, εισάγοντας στην πεζογραφία καινούριους εκφραστικούς τρόπους. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί αντιπροσωπεύει μια υστερότερη φάση στο δρόμο που άνοιξαν οι πρώτοι δημοτικιστές πεζογράφοι. Χρησιμοποιεί μια προσεγμένη. καθαρή και γνήσια δημοτική την οποία μερικοί κερκυραϊκοί ιδιωματισμοί απλώς "χρωματίζουν" συμπαθητικά.

Απ' τα πιο λογοτεχνικά άρτια έργα του είναι "Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα". "Καραβέλας" είναι το παρατσούκλι του κεντρικού ήρωα του αφηγήματος που μας παρουσιάζεται ως άνθρωπος δύστροπος, σκληρόκαρδος και εν γένει αντιπαθής. Ωστόσο, δεν οδηγήθηκε μόνο με δική του υπαιτιότητα σ' αυτό το σημείο και παρόλη την συναισθηματική του σκλήρυνση κατορθώνει ακόμη να νιώσει αυτό το αίσθημα που ταυτίζεται με το πάθος. Στον αντίποδα βρίσκεται το μελετημένο "παζάρεμα" των πάντων, από τους κοινωνικά "καταξιωμένους" αντιπάλους του, που στα μάτια του αναγνώστη φαντάζει περισσότερο αποκρουστικό και απάνθρωπο.