Η συγγραφέας επιχειρεί να αποτυπώσει τον θεωρητικό λόγο για την τέχνη, ειδικά για τη ζωγραφική της ιταλικής Αναγέννησης (μάλιστα για μια περίοδο εκτεινόμενη από τις αρχές του 14ου μέχρι τα τέλη του 16ου αιώνα), στηριζόμενη σε έναν τεράστιο αριθμό πηγών της εποχής. Από τη μελέτη της, διανθισμένη με εκτεταμένα παραθέματα μεταφρασμένα για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα, φωτίζεται το έργο των μεγάλων αλλά και των ελασσόνων δημιουργών, η πρόσληψή του, η δόμηση και η εξέλιξη του λόγου περί τέχνης, αλλά και η εξαιρετικά δυναμική ιστορική περίοδος της Αναγέννησης.