Πολλές επαναστάσεις έχουν συγκλονίσει την ανθρωπότητα στο διάβα του χρόνου. Τις περισσότερες φορές η ανάλυση των επαναστάσεων επικεντρώθηκε στο ιστορικό, φιλοσοφικό, εγκληματολογικό και ευρύτερο κοινωνιολογικό υπόβαθρο. Η παρούσα έρευνα αποσκοπεί να διαφωτίσει το επαναστατικό δίκαιο, να εντάξει και να μελετήσει την επανάσταση όσον αφορά τη νομική της διάσταση, προχωρώντας στη θεμελίωση ενός αυθύπαρκτου δικαιώματος στην επανάσταση. Η επανάσταση σχετίζεται αναπότρεπτα με την άσκηση της καθαρής συντακτικής εξουσίας, με τη θεωρία του ποινικού δικαίου αλλά και με εκφάνσεις του διεθνούς δικαίου. Συγχρόνως, η επανάσταση αναλύεται σε σχέση με τις παρεμφερείς έννοιες της αντίστασης και της ανυπακοής καθώς και με τις ατελείς και παράνομες μορφές δράσης της τρομοκρατίας και του πραξικοπήματος. Σε κάθε περίπτωση, κοινό σημείο αναφοράς, ο κοινός παρονομαστής που πυροδοτεί ανάλογες ενέργειες αποτελεί η καταδολίευση και ο εκφυλισμός της δημοκρατίας.