Οι περιφερειακοί και τοπικοί τηλεοπτικοί σταθμοί στην Ελλάδα λειτουργούν παραπάνω από μια δεκαετία, είναι πολυάριθμοι και ιδρύθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα με τους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς εθνικής εμβέλειας. Εντούτοις, στη συνείδηση των τηλεθεατών, σε πολύ λίγες περιπτώσεις κατόρθωσαν έως τώρα να αποτελέσουν μια ουσιαστική εναλλακτική πρόταση για ενημέρωση και ψυχαγωγία σε σχέση με τα εθνικά κανάλια.
Η διοικητική μεταρρύθμιση και η μεταφορά εξουσιών από το κέντρο στην περιφέρεια, καθώς και η αποδέσμευση των ηλεκτρονικών ΜΜΕ από το κρατικό μονοπώλιο, αποτέλεσαν το έναυσμα για να αναλάβουν οι σταθμοί αυτοί να εκφράσουν τις νέες, αναδυόμενες ανάγκες των τοπικών κοινωνιών για δημοσιότητα και προβολή. Τα περιφερειακά και τοπικά κανάλια καλύπτουν ένα ραγδαία εξελισσόμενο κοινωνικό χώρο, που διαμορφώνει νέες κοινωνικές δυναμικές σχέσεις.
Ωστόσο η μέχρι τώρα άναρχη και συχνά περιστασιακή λειτουργία τους δεν τους επέτρεψε να αναπτυχθούν ικανοποιητικά, να βελτιώσουν την ποιότητα του προγράμματός τους και να δημιουργήσουν μια σχέση αξιοπιστίας και σταθερότητας με το κοινό τους.
Το βιβλίο παρουσιάζει μια αδιερεύνητη πλευρά της απορρύθμισης των τηλεοπτικών μέσων στην Ελλάδα και με βάση το παράδειγμα των περιφερειακών και τοπικών σταθμών αναλύει την πρώτη περίοδο λειτουργίας των ιδιωτικών σταθμών στην περιφέρεια, εντάσσοντάς τους στη γενικότερη κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη της χώρας.