[...] Η κανονική παράδοση της Εκκλησίας, παράλληλα με τη λειτουργική της ζωή, είναι ο βιωματικός τόπος συνάρτησης πράξεως και θεωρίας, ορθοδόξου βίου και δόγματος. Οι ποικίλες κανονικολειτουργικές πηγές (συνοδικοί και πατερικοί κανόνες, συναξάρια-λειτουργικά τυπικά, μοναστηριακά τυπικά, νομοκάνονες και εξομολογητάρια) ακολουθούν μεν τις ιδιαιτερότητες τόπου, συγγραφέως, συμπιλητού και εποχής, αλλά όλες εδράζονται στην ορθόδοξη δογματική διδασκαλία, στην ευχαριστιακή και γενικότερα στη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας. Παρά ταύτα, οι ευχαριστιακοί ορίζοντες της κανονικής διδασκαλίας δεν έχουν γίνει επαρκώς αντιληπτοί, ιδίως όσον αφορά στη θεία Ευχαριστία ως θεμέλιο των κανονικών θεσμών. Γι' αυτό, η αποκρυπτογράφηση της σχετικής κανονικής διδασκαλίας έχει ιδιαίτερη σημασία για το παρόν και το μέλλον της εκκλησιαστικής ζωής. Αυτή η πραγματικότητα καθόρισε τη θεματική της παρούσας έρευνας και οδήγησε στην ολοκλήρωση της κανονικολειτουργικής μας αυτής μελέτης. [...]

(από τον πρόλογο του βιβλίου)