[...] Σε αυτό μας το πόνημα κάνουμε μία αναδρομή ιστορική, για να καταδείξουμε τα αίτια που οδήγησαν στο Σχίσμα της Εκκλησίας (1054), τις εξελίξεις κατόπιν στον χώρο της παπικής εκκλησίας, πώς διαμορφώθηκε ο παπισμός μετά την επικράτηση των Φράγκων με τον Καρλομάγνο, και πώς ο παπισμός συνετέλεσε στην καταστροφή της Ευρώπης, αλλά και όλου του κόσμου αφού «έδιωξαν» τον Χριστό από τον κόσμο και την θέση του κατέλαβε, «ο Αλάθητος Πάπας». Πως ο παπισμός υπήρξε το αίτιο για τα μετέπειτα σχίσματα του Λουθήρου, του Καλβίνου κ.ά.. Πως ο παπισμός οδήγησε τους λαούς στην αποστασία και αθεΐα. Πως ήταν η αιτία στην αναγέννηση να επανέλθη η Ευρώπη στις κακοδοξίες του προχριστιανικού κόσμου και έτσι να οργανωθούν σε στοές και λέσχες οι Ιλλουμινάτοι, οι Μασόνοι (που αναφέρουμε στο βιβλίο μας «Η πτώση του Εωσφόρου και η εξαπάτηση της άνθρωπότητος δια μέσου των αιώνων»). Καταγράφει που οδήγησε τον Δυτικό κόσμο αυτή η αυτονόμησή τους, όπου έχασαν εντελώς την αλήθεια αφού απομακρύνθηκε απ' αυτούς η Χάρη του Θεού. Αναφερόμαστε στο θέμα του Οικουμενισμού για να κατανοήσουμε την διαστροφή, με ποιους θέλουν να ενωθούν οι «δικοί» μας οικουμενιστές. Και ακόμη αναφερόμαστε στα έσχατα της Εκκλησίας, δηλαδή, που θα βρίσκεται αυτή, μετά την πολυπόθητη από τους προδότες ένωση. Διότι κάποια φορά θα ενωθούν όλοι αυτοί οι αποστάτες μέσω του Οικουμενισμού, ακόμη δε και οι ειδωλολάτρες με κεφαλή τον πάπα για να δώση, μάλλον αυτός, την εξουσία και να στέψη τον Αντίχριστο, για τον οποίο εργάζονται με ζήλο και επιμονή. Εμείς, οι ορθόδοξοι ας γρηγορούμε προσευχόμενοι για να μην μας εξαπατήσει κανείς και αυτός είναι ο λόγος της εκδόσεως και αυτού του πονήματός μας.

(από τον πρόλογο του βιβλίου)