"Μία σταγόνα βροχής για τη μέλισσα, είναι καταιγίδα"
'Οπως λες ΣΗΜΕΡΑ: Οι λέξεις μέσα στον computer είναι
αριθμοί" και αυτοί (0 αιώνιος κλώνος Αδάμ και Εύα) τις
παράγουν στην οθόνη σου (η άλλη αίσθηση" χαοτική και
φράκταλ εικόνα), ώσπου να γίνει τι;"" Ι
Ian de Meers

Μία από τις σκέψεις μου, με το τελείωμα των κειμένων "Η οριακή (ορατή) υπέρβαση", ήταν μήπως έτσι με (ψηφιακές) λέξεις και (υπερβατικούς) αριθμούς αντιγράφοντας θα προξενούσα ενδιαφέρον στον αναγνώστη επιστήμονα για την ποίηση και στον ποιητή για την επιστήμη ΣΗΜΕΡΑ. Δεν είμαι οπαδός του αυθόρμητου. Δεν έγραψα ποτέ πως η εξέλιξη είναι πρόοδος. Ο πολιτισμός επίτευγμα, πάντα. Ασχολία μου η γραφή που σχέση έχει με πρωταρχικές σημασίες, όπως "τι από την ποίηση της διαχρονίας, τι από την επιστήμη συγγενεύει με εμένα, τι από τη γνωριμία τους με εσένα, βέβαια " και συνέχεια: Θα μπορούσε μέσα στον στίχο και στην ποίηση να δοθεί ολόκληρο το διάγραμμα του υλικού σύμπαντος και ενδεχόμενα η ίδια η δομή της ζωής του ανθρώπου; Δεν κατάλαβα πως με τη χαοτική και την πολυπλοκότητα ζω σε κάποια μετάβαση, σε μεταβατικές εποχές και οριακούς χρόνους, καθόλου. Υπάρχω εδώ στα γνώριμά μου από το 1975 φράκταλ-τμήματα μιας σκέψης, ενός στοχασμού, μιας ιστορίας" μιας ζωής. Με του μυαλού το μάτι, τα φράκταλ είναι ένας τρόπος να βλέπουμε το άπειρο. Θέλω να γίνει χώρος μου, με κάποιες εκδοχές του "ψηφιακού μοντέλου", τι λοιπόν για την ποίηση; Ότι καθώς επισκοπεί, εμπλέκεται στις γρήγορες φυσικές αλλαγές " και πως η αλλαγή, αυτή κυρίως είναι" πώς να τη χειριστείς; Πώς ο πρόλογος τούτος να βρει συνέχεια, ποια η δυνατότητα για υπέρβαση; Όλα σε κίνδυνο από τον ίδιο εμένα, πολλαπλές οι αντιστάσεις. Λ.χ. Αν είναι μεταλλαγή της μαθηματικής αίσθησης σε ποίηση , της ποίησης σε μαθηματικά. Αν διαπερνάει λέξη και αριθμό ο χρόνος. Αν έχουν τον κώδικά τους αναζήτησης.
"Κάτω από τις δίπλες του χιονιού
Ψιλόκαιγε, αχνογάλαζη, μικρή φωτιά από παγοκρύσταλλα""
Galway Kinnell

Αν θέλεις ν' αποδείξεις τη σοβαρότητά σου, βάλε δύσκολους στόχους. 'Ενας: Υπάρχει πράγματι ΣΗΜΕΡΑ σχέση επιστήμης και ποίησης; Ποια τα όριά τους; Ότι πρόκειται για ένα "διατεταγμένο" ζεύγος, δίπολο, μιας σχέσης που ήθελα να εκφραστεί στα κείμενά μου, αυτό με γοητεύει" και το επιχειρώ χρόνια τώρα, ενώ το ξέρω, συζητήσιμο. Όταν το 1924 στο Παρίσι ο Andre Breton εκτοξεύει σύννεφο ένα ακόμα μανιφέστο για τον υπερρεαλισμό, τον ίδιο χρόνο, και ακριβώς στις 22 Μαρτίου 1924 στις Βρυξέλλες, ο Hostelet, φυσικός και κοινωνιολόγος, επαναφέρει για διάλογο, με τον Paul Valery, στο σπίτι του Deswayte, τη συζήτηση του 1911 , για τα κβάντα και το μέλλον της έρευνας, μεταξύ των Solvay, Poincare, Planck, Einstein, Langevin και Lorentz (των ηλεκτρονίων). Κάποιος από αυτούς τους διανοητές επιστήμονες θυμίζει τον Chr. Marlowe (1564-1593): "Η επανάληψη αυτών των στίχων φέρνει χρυσάφι" / Το χάραγμα αυτού του κύκλου στο χώμα / Φέρνει ανεμοστρόβιλους, θύελλες, βροντές και αστραπές".
Δεπούντης Ιάσων