Βρέθηκε στη Σμύρνη κι ένιωσε την πίκρα, τη μοναξιά, την απόρριψη, αλλά και την αγάπη, που την γλύκανε σαν το γλυκό του κουταλιού με τη μυρωδιά του τριαντάφυλλου.
Δεν έμαθα ποτέ γιατί την έλεγαν Ντινιά, αφού τ' όνομά της ήταν Ελένη. `Όμως, αυτό το κορίτσι το μεγαλωμένο μέσα σε μια επαρχιακή οικογένεια γεμάτη "πρέπει", έκανε πέτρα την καρδιά και έφυγε μακριά απ΄ το χωριό της, για να ζήσει το παιδί, τη μάνα, και τον εαυτό της.

Γνώρισε τρεις πολέμους: τον Βαλκανικό, τον Πρώτο, και τον Δεύτερο Παγκόσμιο. Μια μεγάλη περιπέτεια η ζωή της που ήταν πάντα γεμάτη τραγικά γεγονότα, με λίγες μόνο τρυφερές και αγαπησιάρικες στιγμές, όμως τόσο δυνατές που έμοιαζαν ατελείωτες, σαν να υπήρχαν μόνο αυτές. Πάνω απ`όλα οι δικοί της, και βαθιά στην καρδιά της ο ξανθός εκείνος νεαρός με το τραγιασκάκι, ο Ηρακλής, που όσα χρόνια κι αν πέρασαν παρέμεινε ο ίδιος νεαρός άνδρας της ξύλινης εξέδρας που χανόταν μέσα στη θάλασσα...