[...] Πρωτότυπο είναι το έργο αυτό γιατί αποτελεί την πρώτη μουσικολογική μελέτη μιας σημαντικής μερίδας του ελληνικού ρεπερτορίου. Και είναι βασικό για αυτόν τον ίδιο λόγο.

Ο Γιάννης Μπελώνης έχει συλλάβει μία πολύ ελκυστική μορφή στο έργο του. Βαίνει από το γενικό στο ειδικό με μία σαφήνεια, που δίνει στον αναγνώστη την αίσθηση μιας καλά προγραμματισμένης πορείας. Εξετάζοντας αρχικά το φαινόμενο της μουσικής δωματίου στην δυτική Ευρώπη, προχωρά σε μία ευρεία, πολύπλευρη και σφαιρική πρόσληΨη των συνθηκών υπό τις οποίες έγινεη διασπορά της δυτικής εν γένει μουσικής στη Ελλάδα, της οποίας τις διαφορές με τα πρότυπά της στην Δύση καταγράφει με διορατικές, ουσιαστικές παρατηρήσεις. Στην συνέχεια εξετάζει ειδικότερα την καλλιέργεια της μουσικής δωματίου στην χώρα, αρχίζοντας με ένα κεφάλαιο με τον εύγλωττο τίτλο"Μουσική Δωματίου: Μια ανάγκη... σχεδόν ανύπαρκτη". Επειδή ανύπαρκτη ήταν ως σήμερα μια περιεκτική μελέτη για την μουσική δωματίου στην Ελλάδα, τα κεφάλαια του βιβλίου που επικεντρώνονται σε αυτήν είναι πολύτιμα. Έτσι, πέρα από την προσφορά της οξυδερκούς ανάλυσης της διάδοσης και πρόσληψης της μουσικής δωματίου στην Ελλάδα, το νέο αυτό έργο του συγγραφέα είναι μια βασική πηγή αναφοράς, η χρήση και η χρησιμότητα της οποίας θα την κάνουν μοναδική για πολλά χρόνια.

(Καίτη Ρωμανού, από τον πρόλογο)