Το διάστημα των λίγων μηνών, από τον Ιούλιο του 1974 έως σχεδόν το τέλος του 1975, η Ελλάδα έζησε μια σειρά από συγκλονιστικές αλλαγές που εξασφάλισαν με επιτυχία τη μετάβαση της χώρας από το δικτατορικό καθεστώς στην κοινοβουλευτική αβασίλευτη δημοκρατία, αυτό που στην ελληνική περίπτωση ονομάστηκε Μεταπολίτευση. Και εάν, από τότε, πολύ μελάνι έχει χυθεί για το πότε "τελειώνει" η Μεταπολίτευση, τα ερωτηματικά για τις διαδικασίες της σύντομης αυτής μετάβασης εξακολουθούν να μένουν αναπάντητα και πολλές πλευρές της επώδυνης γέννας του δημοκρατικού πολιτεύματος να παραμένουν υποφωτισμένες.
Τα δεκατρία κείμενα του τόμου επιχειρούν να φωτίσουν πλευρές αυτής της "σύντομης" Μεταπολίτευσης, από την άφιξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή έως και την καταδίκη των πρωταιτίων της σφαγής του Πολυτεχνείου. Με βάση πρόσφατες έρευνες σκιαγραφούν αυτή τη μεταβατική διαδικασία· μια διαδικασία διαχείρισης των μετεμφυλιακών κληρονομιών και παράλληλα ικανοποίησης των προσδοκιών που είχε γεννήσει ο αντιδικτατορικός αγώνας. Η επιστροφή του στρατού στους στρατώνες μετά την τραγωδία της Κύπρου, οι καταδίκες των πρωταιτίων του πραξικοπήματος, η επαναδιαμόρφωση της πολιτικής ζωής με την αναγνώριση του Κομμουνιστικού Κόμματος, την κατάργηση της μοναρχίας και τη δημιουργία νέων πολιτικών κομμάτων, οι σχέσεις της Ελλάδας με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η αποχουντοποίηση αποτελούν ορισμένα από τα θέματα που μελετώνται από ιστορικούς και πολιτικούς επιστήμονες, αναδεικνύοντας το συνεχές εκκρεμές ανάμεσα στις συνέχειες και τις τομές, που οδήγησε, όμως, σε μια νέα διακριτή περίοδο την ελληνική κοινωνία.