Σμύρνη! Ένας κόσμος γεννημένος για τις χαρές της ζωής... Άνθρωποι αλλιώτικοι... Ο έρωτας άγγιζε τις ευαίσθητες ψυχές τους, απλώνοντας το πέπλο του με γοητεία, ρομαντισμό, αγνότητα.

Τα χτυποκάρδια της Ιφιγένειας, της Ελενίτσας -κόρης αγαπημένης του πατέρα- του Σώσου βρήκαν το γιατρό Γεώργιο Ιωαννίδη απροετοίμαστο, όχι όμως και τα γεγονότα...

"1922, είκοσι έξι του Σεπτέμβρη, μέρα σημαδεμένη από τη μοίρα, αφηνόταν η Σμύρνη στο έλεος του εχθρού. Η Σμύρνη καιγόταν... η Σμύρνη πέθαινε..."

Στην Ελλάδα πια, η Στάσα, η αρχόντισσα γιατρούδαινα, Σμυρναία, προσπάθησε "να ξεφύγει από το χθες, για να φτιάξει το αύριο με τα όνειρα του σήμερα".

Η νενέ η Σταματία μιλούσε για "τη ρόδα της ζωής που γυρίζει: τα πάνω κάτω και τα κάτω απάνω..."

Η Ελένη, μητέρα, γνήσια "κυρά της Σμύρνης", ζητά από την κόρη της να γράψει ό,τι είδε και ό,τι άκουσε...