Ήμουν μια μικρή κοτούλα,
παιχνιδιάρα, ζωηρούλα.
Ζούσα μες στις κερασιές
στου χωριού μου τις αυλές.

Μία μέρα βροχερή,
η κυρά μου η καλή,
πήγε στη μεγάλη πόλη,
κι άλλαξε η ζωή μου όλη.

Τι σήμαινε αυτό;
Δουλειές ένα σωρό...
Τρεξίματα, αγγλικά,
ποδόσφαιρο, σχολειά.

Τα πούπουλά μου αγκομαχούσαν
κι οι πατούσες μου πονούσαν.
Τι να κάνω να σωθώ
από το πολύ τρεχαλητό;

Η λύση μία και μοναδική,
γρήγορη, μα και διασκεδαστική.
Στα πόδια μου φορώ
πατίνια στο λεπτό.

Ο αέρας σύμμαχός μου,
τα ταξίδια βάλσαμό μου.
Μια γέφυρα πια φωτεινή
ενώνει πόλη κι εξοχή.

Η κότα η Κοκό μετακομίζει από το πανέμορφο, γεμάτο κερασιές χωριουδάκι της, σ' ένα διαμέρισμα στο κέντρο της Αθήνας. Προσπαθώντας να προσαρμοστεί στο νέο, απαιτητικό, εξουθενωτικά γρήγορο ρυθμό ζωής αποφασίζει να φορέσει πατίνια.

Η πολυμήχανη κοτούλα με τα κατακκόκινα πατίνια προσπαθεί να χτίσει μια συναισθηματική γέφυρα επικοινωνίας ανάμεσα στη μεγάλη της αγάπη, το χωριό της, και σε έναν ολοκαίνουργιο τρόπο ζωής.

Θα τα καταφέρει;