Στο βιβλίο αυτό ερμηνεύονται συστηματικά τα βασικότερα νομικά ζητήματα της καταγγελίας, τα οποία ανακύπτουν κατά την εφαρμογή των ν. 2112/20 και 3198/55, όπως ισχύουν μετά τις τροποποιήσεις της "μνημονιακής" νομοθεσίας (ν. 3863/10, 3899/10). Εξετάζονται ζητήματα που αφορούν στην επίδραση του λόγου της καταγγελίας στο κύρος της και συναφώς τα όρια του δικαστικού ελέγχου της αιτίας της καταγγελίας. Ειδική αναφορά γίνεται στο αν οι οικονομοτεχνικοί λόγοι δικαιολογούν την καταγγελία συμβάσεων ορισμένου χρόνου. Επίσης εξετάζονται οι διάφορες μορφές περιορισμών του δικαιώματος καταγγελίας, κυρίως μέσω κανονισμών εργασίας, καθώς και το επίκαιρο θέμα της κατάργησης των ρητρών μονιμότητας με την ΠΥΣ 6/2012. Η ισορροπία αναγκαστικού δικαίου και ιδιωτικής βουλήσεως στην καταγγελία ερευνάται και στο πλαίσιο των ατομικών συμφωνιών που προβλέπουν ευνοϊκότερους όρους καταγγελίας σε σχέση με τις νόμιμες ρυθμίσεις. Στην τελευταία ενότητα της μελέτης αντιμετωπίζεται το ζήτημα, αν και σε ποιά έκταση η μεταβολή των όρων της σύμβασης σε συλλογικό επίπεδο συνιστά καταγγελία, ιδίως μετά τις πρόσφατες νομοθετικές παρεμβάσεις στο θέμα της μετενέργειας.