Στο βιβλίο αυτό εξετάζεται αναλυτικά η γλώσσα των επιστημονικών κειμένων στο πλαίσιο της σύγχρονης κειμενογλωσσολογίας, η οποία αντιμετωπίζει τα κείμενα ως επικοινωνιακά γεγονότα που εκπληρώνουν συγκεκριμένες ανάγκες σε πραγματικές συνθήκες παραγωγής και πρόσληψης. Eπιχειρείται η ανάδειξη των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών των επιστημονικών κειμένων, αλλά και της γενικότερης λειτουργίας τους στην κοινωνική πραγματικότητα. Μέσω των κειμενικών μηχανισμών, δηλαδή των απαραίτητων παραμέτρων που συνιστούν την κειμενικότητα, αναλύονται τα στοιχεία που συνθέτουν τον κειμενικό κόσμο, οι νοηματικές και γνωστικές συνθήκες συγγραφής, οι προθέσεις των επιστημόνων και η σχέση με το κοινό τους, η σύσταση της επιστημονικής κοινότητας μέσα από τα κείμενα, η σχέση του επιστημονικού με τον αντικειμενικό κόσμο, ο εξουσιαστικός χαρακτήρας της επιστήμης και του λόγου που χρησιμοποιεί, οι συμβάσεις που θέτει στο κειμενικό είδος η πολιτισμική παράδοση. Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι επιστημονική θεωρία και πρακτική δεν νοείται χωρίς τη μεσολάβηση των επιστημονικών κειμένων και, επομένως, η κατανόηση της επιστήμης είναι αδύνατη χωρίς την ανάλυση της γλώσσας της.