Η κρίση ταυτότητας της επιστήμης της δημόσιας διοίκησης αποτελεί το σημείο αναφοράς της παρούσης μελέτης. Με επίκεντρο τις διάφορες διχοτομήσεις που έχουν διατυπωθεί διαχρονικά υπογραμμίζεται η α-συνοριακή της φύση, αναδεικνύεται ο πολυπαραδειγματικός της χαρακτήρας και υποστηρίζεται η αξία της διεπιστημονικής ανάλυσης.

Η πρόταση της διεπιστημονικότητας δεν νοείται ως αντίθεση προς την επιστημονικότητα αλλά ως η ολιστική και επομένως συμπληρωματική μεταξύ των επιμέρους μερών λογική ανάλυσης της δημόσιας διοίκησης. Η διεπιστημονικότητα βασίζεται στις συνέργειες μεταξύ των συστατικών της δεδομένων ώστε να δομείται μία ωφέλιμη και αξιόπιστη γνώση. Η ανάλυση χαρτογραφεί τις βασικές θεωρήσεις και τις σχετικές σχολές σκέψης για τη δημόσια διοίκηση τονίζοντας την μετά-κανονική φύση της επιστήμης αυτής.