Αγαπητή Αναγνώστρια, αγαπητέ Αναγνώστη! Προσπάθησα να κάνω προσιτή την επικούρεια φιλοσοφία για όλο τον κόσμο, ούτως ώστε να την έχετε ως οδηγό και να τη βιώνετε καθημερινά. Καθώς και να αντιμετωπίζετε με θάρρος τις όποιες δυσκολίες της ζωής. Αυτή η φιλοσοφία είναι πραγματικά η τέχνη του να ζεις με ηδονές. Είναι η τέχνη του ηδέως ζην: "Αρχή (αξία) και τέλος (σκοπό) της ευτυχισμένης ζωής ονομάζουμε την ηδονή. Αυτή γνωρίσαμε ως αγαθό πρώτο και συγγενικό στη φύση μας και χάρη σε αυτή αποφασίζουμε για κάθε επιλογή και αποφυγή, αλλά και σε αυτή οδηγούμαστε, όταν κρίνουμε κάθε καλό με κριτήριο αυτό το συναίσθημα."

Αυτή λοιπόν καθεαυτή τη λέξη ηδονή την έχουν τόσο εξευτελίσει οι διάφοροι ανέραστοι και ανώμαλοι θρησκευτικοί και πολιτικοί εξουσιαστές, ώστε να ξεχνούν ότι διαμέσου της ηδονής υπάρχουν στη ζωή. Και φυσικά θα είναι γελοίο να τους πιστέψει κανείς σε ό,τι και αν πουν ή σε ό,τι και αν πράξουν. Και επιπλέον θα είναι βλακεία ο κάθε μυαλωμένος άνθρωπος και κυρίως ο μυαλωμένος νέος να δώσει βάση στα λόγια τους. Επειδή οι ιδεολογίες τους είναι μια απάτη και ψεύδονται καθημερινά για να μην ξυπνήσεις μια ημέρα και τους πετάξεις στα σκουπίδια της ιστορίας. "Αν σε κάθε πράξη σου, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, δεν έχεις στο μυαλό του τον ανώτατο σκοπό της φύσης (την ηδονή), αλλά συνεχώς απομακρύνεσαι από αυτόν, είτε με την άρνησή σου είτε με την επιλογή σου σε κάτι άλλο, τότε οι πράξεις σου δεν πρόκειται ποτέ να συμφωνήσουν με τις θεωρίες σου." Ακόμη η λέξη ηδονή μας παραπέμπει στις άσωτες και στις σεξουαλικές ηδονές. Σε έναν ξεπεσμό, σε μια παρακμή. Σε μια παραλυσία, όπου η ζωή σου κυλάει μέσα στη σύγχυση και μέσα στην ταραχή. Και αυτό συμβαίνει, όταν δεν γνωρίζεις τα όρια των επιθυμιών σου ή όταν έχεις ενοχές και φοβίες. Όμως, κάποιος που λεγόταν Επίκουρος, μέσα στο βαθύ παρελθόν, τα εντόπισε αυτά και μας μίλησε σταράτα και με σαφήνεια: "Εάν οι πράξεις των ασώτων, που φέρνουν σε αυτούς ηδονές, έδιωχναν τους φόβους που μας κάνουν όλους μας να νοιαζόμαστε και για τα ανεξήγητα στον ουρανό και για τον θάνατο και για τους πόνους· και εάν μας δίδασκαν τα όρια των επιθυμιών, τότε δεν θα μπορούσαμε να τους κατηγορήσουμε ποτέ για κάτι, επειδή θα ικανοποιούσαν από παντού τις ηδονές και από πουθενά δεν θα είχαν τον πόνο ή τη λύπη που αυτό ακριβώς είναι το κακό."