Ο όρος αρνητικό χρησιμοποιείται στην ψυχαναλυτική ορολογία συνήθως ως απαξιωτικός προσδιορισμός. Όμως ο Freud είχε την αντίληψη ότι είναι μια κρίσιμη έκφραση, η οποία δεν συνδέεται μόνο με παθολογικές διεργασίες, αλλά διατρέχει ολόκληρη την ψυχική ζωή.

Εκείνος που επεξεργάστηκε ιδιαίτερα το "αρνητικό" είναι ο Andre Green. Εκκινώντας από τη φιλοσοφική σκέψη του Hegel, τις ψυχαναλυτικές συνεισφορές του Winnicott, του Bion και άλλων, αλλά αντλώντας και από πλούσια κλινική εμπειρία, ο Green οργάνωσε μια πολυεπίπεδη έννοια που άνοιξε νέες προοπτικές στην ψυχαναλυτική πράξη και σκέψη.

Ωστόσο το αρνητικό παραμένει μια "σκοτεινή", "δύσβατη" οντότητα που συχνά οδηγεί σε παρανοήσεις. Στα άρθρα που συναπαρτίζουν αυτό τον τόμο αποτυπώνεται ο πλούτος αυτής της έννοιας, οι πολυσήμαντες εκφάνσεις της, οι κλινικές εφαρμογές της, οι αντιπαραθέσεις που τη συνοδεύουν και φωτίζεται η λειτουργική της αξία.

Περιλαμβάνονται τα κείμενα:
- Andre Green, "Εκ των υστέρων σχόλια στην εργασία του αρνητικού"
- Σταυρούλα Μπεράτη, "Το αρνητικό στην ψυχανάλυση"
- Άννα Ποταμιάνου, "Τι επιμυθεύεται;"
- Μαρίλια Αϊζενστάιν, "Η καταστροφή της διαδικασίας της σκέψης"
- Σπύρος Μητροσύλης, "Το αρνητικό και το αναλυτικό πλαίσιο"
- Ιωάννης Βαρτζόπουλος, "Το αρνητικό και η χρήση των αφηρημένων εννοιών στην ψυχανάλυση"
- Andre Green, "Η διαισθητική γνώση του αρνητικού στο 'Παιχνίδι και πραγματικότητα'"