Η παρουσία των Ελλήνων στο Σουδάν εντοπίζεται χρονικά το πρώτο τέταρτο του 19ου αιώνα και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τις πολιτικές και οικονομικές συνθήκες που διαμορφώθηκαν στη ΒΑ Αφρική εκείνη την περίοδο και συγκεκριμένα με την αιγυπτιακή εκστρατεία κατάκτησης του Σουδάν που έλαβε χώρα το 1821 υπό την καθοδήγηση του Muhammad Ali. Στα τέλη του 19ου αιώνα, το Σουδάν βίωσε μεγάλες πολιτικές αλλαγές ενώ συνάμα αποτέλεσε και πεδίο σύγκρουσης των ευρωπαϊκών αποικιακών δυνάμεων που επιθυμούσαν να διευρύνουν τη σφαίρα επιρροής τους στην Αφρική, με σκοπό την εκμετάλλευση του μέγιστου δυνατού φυσικού χώρου. Οι Έλληνες, εκμεταλλεύτηκαν αυτές τις συνθήκες και μετανάστευσαν στο Σουδάν. Μέχρι το πρώτο μισό του 20ου αιώνα παρουσίασαν μια εκπληκτική χωρική διασπορά εντός της πιο αχανούς χώρας της Αφρικής, ενώ αποτέλεσαν τους πρωταγωνιστές της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας. Μετά την ανεξαρτησία του 1956, η ελληνική παροικία θα συνεχίσει να διαδραματίζει σημαίνοντα ρόλο και να ευημερεί. Μια πορεία όμως που θα ανακοπεί απότομα στα μέσα της δεκαετίας του 1980, κυρίως λόγω των πολιτικών και οικονομικών αλλαγών αλλά και του εμφύλιου σπαραγμού που βίωσε η χώρα.
Η κύρια λοιπόν συνεισφορά της παρούσας διατριβής στην επιστημονική γνώση είναι η έρευνα και η μελέτη της ελληνικής παρουσίας στο Σουδάν, αφενός βασισμένη σε ακαδημαϊκά κριτήρια και αφετέρου σε συγκερασμό με τις ευρύτερες πολιτικές και οικονομικές συνθήκες που επικράτησαν στο Σουδάν από τα μέσα του 19ου μέχρι και σήμερα. Συνάμα, για πρώτη φορά μελετάται το ογκώδες αρχειακό υλικού, το οποίο είναι ανέκδοτο και πολυδιάσπαρτο καθώς βρίσκεται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στο Σουδάν, την Ελλάδα και τη Μ. Βρετανία.