Το βιβλίο αυτό είναι ασυνήθιστο: πρωτότυπο, βαθυστόχαστο, έμπλεο της επιθυμίας του συγγραφέα του να συμβάλει στην αποτροπή της παρακμής της σύγχρονης Ελλάδας, παρότι τη θεωρεί σχεδόν οριστική. Ωστόσο, ο συγγραφέας δεν εστιάζει τόσο στην πολυσυζητημένη οικονομική παρακμή, όσο στη συνακόλουθη μείωση του διεθνούς γοήτρου της χώρας, του αναστήματος, της επιρροής της, αλλά και της ικανότητάς της να υπερασπίζεται τα συμφέροντά της, είτε από γεωγραφική είτε από οικονομική άποψη. Πιστεύει ακράδαντα ότι για την κατάσταση αυτή είναι πολλοί οι υπαίτιοι, και μάλιστα όχι μόνον πολιτικοί.
Σκοπός του, ωστόσο, δεν είναι να ταυτοποιήσει τους ενόχους, όσο μάλλον να προτείνει λύσεις στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής και να αναδείξει την ανάγκη αναζωογόνησης των παραμελημένων ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και του σοβαρά υποαμειβόμενου προσωπικού τους. Όπως και σε όλα τα άλλα βιβλία του -σαράντα τέσσερα, στο σύνολο-, κύριος στόχος του συγγραφέα δεν είναι να κάνει τους αναγνώστες να ενστερνιστούν τις ιδέες του, αλλά να τους ωθήσει να αναλογιστούν και οι ίδιοι τα αίτια που βρίσκονται στη βάση των προβλημάτων. Σε αυτό το πλαίσιο, ελάχιστοι μάλλον θα διαφωνούσαν με το γεγονός ότι καταφέρνει με έξοχο τρόπο να κατατοπίζει και, ενδεχομένως, να ανυψώνει το ηθικό παρά την απαισιοδοξία του για τα γενόμενα