Ο θεσμός της Ειδικής Εκπαίδευσης ουσιαστικά άρχισε να γίνεται πραγματικότητα στη χώρα μας από τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. Η ιστορική αφετηρία του θεσμού αυτού εκτείνεται, ωστόσο, ως τις αρχές του αιώνα μας και συμπυκνώνεται σε μια σειρά από πρωτοβουλίες κυρίως του ιδιωτικού τομέα που αρχικά υλοποιήθηκαν σε ασυλικής μορφής ιδρύματα και, στη συνέχεια, με την κρατική παρέμβαση μετουσιώθηκαν σε ειδικές σχολικές δομές. Το γεγονός όμως ότι προηγουμένως δεν εξασφαλίστηκαν οι απαραίτητοι όροι για την ομαλή λειτουργία τους είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθούν στο χώρο αυτό αδιέξοδα. Η μονογραφία αυτή αποτελεί μια κριτική παρουσίαση της εξελικτικής πορείας του θεσμού της ΕΕ στην Ελλάδα από τις αρχές σχεδόν του 20ού αιώνα ίσαμε σήμερα (Ιούνιος 1989). Συγκεκριμένα, εκτίθενται οι αντιλήψεις, οι θεσμοί και οι πρακτικές που υιοθετήθηκαν στο χώρο αυτόν από το Κράτος και τον ιδιωτικό τομέα και σε συνάρτηση με την αντίστοιχη πρακτική χωρών της δύσης. Διατυπώνονται, συνακόλουθα, ορισμένα συμπεράσματα και σκέψεις για την ποιοτική αναβάθμιση του θεσμού αυτού.